تمام جهان با من
از من. قهر کرده رفته دنیا
و وقتی که دنیا رفته
شعر برای آدم حرکت تزیینی است
جهان را به آدم
آسان نمیکند
شعر کونش را میکند به آدم
زنگ نمیزند به آدم
دیگر
بعد هر سطری سطری
نمیآید
معنی جدید میخواهد آدم
و هر چه خودش را
و حرف را
و کلمه را
فشار میدهد
از آدم کلمه تازه نمیآید
چقدر هر شب
روز من
دور و تکراری ست؟
[+] --------------------------------- 
[0]