در زندگی یک لحظهی تلخی هست که مردم آدم رو از روند عادی زندگیشون از مسايل جلف اینکه چی بخورن چیکار کنن کی بچهدار شن چه تصمیمی بگیرن کنار میذارن و ارتباط آدم با هستی محدود میشه به ارتباطهای کوچیک و در بهترین حالت تلاش بقیه این میشه که تو ناراحت نباشی نگران نشی استرس نداشته باشی و عاجزانه سعی میکنن از اتفاقهای عجیب توسط تو جلوگیری کنن
برای خیلیها تو ۹۰ سالگی پیش میآد خیلیها قبل پیش اومدنش میمیرن خیلیها هم از ۹ سالگی و ۹ ماهگی درگیر این لحظهی تلخ اند. لحظهای که مردم دیگه میرن دنبال زندگی جدی زندگی واقعی و اونها رو با خیالات و اوهامشون تنها میذارن
[+] --------------------------------- 
[0]