بیا ارباس صورتی رنگ من بیا
و این تفاوت زیبای خواستن با
نتوانستن
توانایی کلمات کس کش
برای ریختن بخاردار_آلوده
بر دوش ات
و بوسه های پوسیدگی
آرام
روی پلک های بسته ی آدم حمام
انگار دوش
سراغ گیسهای آویخته ات را گرفته باشد
من
می ریزم از تمام سقف ها با لبخندی
خندان و فشافش و فاتح
انگار
برمودا
دهان گشاده باشد بر هواپیما
مثل حضرت مهدی
در
انتهای گودال عمیق خواستن
با دستهای گشوده ی آسمانی
که تمام آبشارهای جهان در
به سویش می ریزد
[+] --------------------------------- 
[0]