باید اسمت یادم
بادم
رفته ام پی حنای پر زده در خود
بماند از نو به یادت نامه ام
بدون نشانی
بدون زخم پیشانی
بدون ملجم
بدون شمر
بدون دست
با دو تا فواره های شادمان لاله
در باد
رفته در پی حنای پر زده در خود
آب آورده ام برایت بابا
فراتی و قاطی
رفته ات هایت را
تا بیایی کجا بگذارم؟
[+] --------------------------------- 
[0]