جندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست
قاف
قاف
قاف
قد ام به بالا
برا
شما نرسد
نرسه
ورثه رو می گم تا
بیان و رو خاک من از گی
سیای شما گل بزارن
جیم
جیم
جیم
جنم داشته
نداشته ی همین غیرت ساده
حسد از حا تا دال و
برای هر چی شما گفته و نگفته دادن دادم
غضب نکرده ی شما رو ترسیدم
غضب کرده رو ریدم
قنداق
با چشم صورتی
موهای قهوه ای انگار
من
تمون بوم خونه های شونه به شونه
دست به دست داده ی بند رختهام
محافظ کبوترای شاشو
کرستای قدیمی
پیرنای مدرسه
ملافه های زرد
آفتابم سر شبی برا ماتون
داغ کرده ی شما رو برابر
صد_بیس_ فار
نهایت عدد های حاره ام
انگار
مرد ماهیگیر بی قایق
دور از دریا
تا افق کور مونده باشه
[+] --------------------------------- 
[0]