Breaking bad خوب بود حوصله ی توضیحش رو ندارم ولی احساس نزدیکی زیادی به شخصیت اول داستان کردم. واینکه بیشتر کارهاش به نظرم طبیعی رسید. حتی صحبتی که درباره ی My empire کرد. یه وقتی تو زندگی آدم هست که آدم می بینه کل چیزای مونده تو زندگیش یه فرمول کهنه ی بی مصرفه برای آبی کردن کریستال. می بینه که نبودنش دنیا رو خوشحال تر می کنه ولی سفت می چسبه به ثانیه های دنیاش چون دنیا آخرین و تنها چیزیه که داره. توی این لحظه ها عشق معنی خودشظ رو از دست میده و اخلاق بی معنی میشه آدم باید به واقعه ی از دست دادن عادت کنه به بی معن بودن دنیا به عادی شدن "بد" به "شکستن" عادت کنه. یه صحنه خیلی خوبی داره چند دقیقه قبل از مردنش وقتی میاد توی آزمایشگاه یه طور مغموم و علاقه مندی درجه های آزمایشگاه رو چک می کنه انگار قراره باز هم کریستال آبی بسازه فکر م کنم من هم آخر عمرم بیام اینجا یه کم حرف ها رو ادیت کنم تایپو ها رو درست کنم مطمئن شم همه چی درسته ...
[+] ---------------------------------
[0]
