آنگاه که گریه می کند ساز
نام خستگی های من ماه است
ماه فروردین
با پیچه های سبز لطیفی
روی ایوانهاش
و نرمی پیچک
که از کنار نرده ها
توی پای آدم می پیچد
از گربه ها بیزارم
گربه بیخودی نرم است
گربه بیخود
توی شعر من آمد
برو بیرون گربه
برو بیرون
حرف می زنم دارم
گربه ی بیخود
ارغوانی هایم را
باد می دهم
می روم تو اتاق
لخت می شوم
به افتخار پژمردگی هایم
برا خودم
درینک می ریزم
بعد از درینک
پرده ها هر چه
کشیده تر
بهتر
گربه
می آید از
دامنم بالا
سفید نرم
عین ماه فروردین
عینهو جوانیهام
کروشه باز
ضجه از گربه های فروردین
کروشه ها بسته
[+] --------------------------------- 
[0]