به مریم میگفتم که هر کسی یک تراژدی شخصی دارد که گفتنش برای دیگران آدم را آرام نمی کند. آدم بهتر است تراژدی شخصی اش را توی سینه خودش نگه دارد و بگذارد مردم به این حقیقت دلخوش باشند که لااقل دیگران خوشحالند. ولی این واقعیت ته زهنش باشد که تراژدی شخصی هر کس دیگری چیز دردناکی است و غمهای جهان روی شانه های همه هست. همه داریم توی یک مرداب می رویم فرو و درد گل در گلو برای همه آدمهای دنیا یکی است.
[+] --------------------------------- 
[0]