هیچ وقت ندیدم یک انگلیسی بزند توی سر بچه اش جز یکدفعه که رفته بودم آکواریوم لندن و یک پسری یکی از ماهی های وحشتناک پوزه تخت ته اقیانوس را به بابایش نشان داد و گفت "بابایی این ماهیه چقدر شبیه توست" باباهه عصبانی شد و یکی زد توی کله بچه. مادرش تا آخر آکواریوم که شاید یک کیلومتر آنورتر بود داشت باباهه را تحقیر می کرد. هم به خاطر قیافه اش هم اینکه زده توی سر بچه. امروز رفتم موزه رسمی انگلیسی ها (این زبان نفهم ها British Museum صدایش می کنند) جای عجیبی است حیف که قسمت ایرانش را میخواهند توسعه بدهند و بسته اند ولی جدا خوب است که ما ایرانیها ببینیم که آن چیزی هم که خیلی اسباب افتخارمان هست زیاد چیز یکتایی نیست. تقریبا تمام ملت دنیا به یک اندازه آنجا چیز و میز داشتند. چینی ها سری لانکایی ها برزیلی ها و اروپایی ها و آنقدر رفتارشان با تاریخ درست بود که فکر کردم کاش تمام تخت جمشید را جا کن می کردند می آوردند اینجا. یک نفر را دیدم که صبح تا بعد از ظهری که من آنجا می گشتم و تازه کلی به طول کشیدنش افتخار می کنم جلوی یک Jade چینی نشسته بود و یادداشت بر می داشت. امروز بریتیش ایرویز بعد از یک ساعت پشت خط ماندن به بنده اطلاعات دادند که هزینه تغییر تاریخ بلیت برگشتم می شود اندازه قیمت بلیتم. به درک یک روز دیگر هم اینجا می مانم.
-PM برای احسان- برادر این چیزی که می خواهی را اینجا کسی نمی شناسد یعنی انگار کارخانه اش توی ایران معروف تر است. اگر می شود یک مغازه ای توی لندن یا ترجیحا منچستر پیدا کن که داشته باشد.
-PM برای لاله- Email ات نرسیده هنوز، حال بابای فری خوب است؟
اینجا وضع اینترنتش بهتر است کمی، ولی پولی است. کلا اینجا همه چیز پولی است. شیر آبخوری کم است. بطری آب فراوان ۲ پوند ولی برایش می گیرند. کوکا از آب ارزانتر است. امروز چشم حمید و مامان را دور دیدم و از یکی از این چرخی های توی خیابان HotDog خریدم با خردل زیاد بهترین چیزی بود که اینجا خوردم. این کفترها هم دیگر شورش را در آورده اند می آیند روی شانه آدم به ساندویچ آدم نوک می زنند. جای هاشم خالی که سه تا سه تا ساندویچشان کند. انقدر هم بد مصب ها سنگینند که نگو. خداحافظ فعلا تا فردا...
[+] ---------------------------------
[1]
