همیشه وقتی که آدم به خودش می گوید خفه شو خفه شو بس است زیاد داری حرف می زنی. هزار کلمه از هزار جا به کله آدم هجوم آورند می و
آدم را برند می
به جای می که
به جای دیگری که هست
ولی نبود دی
و آدم توی آنجای خیلی خوب که فقط مخصوص همان وقت است و بعدش تا ابد محو می شود خوشبخت می شود. برای من که این خوشبختی کوتاه تنها دقایقی است که خیلی خوشحالم. البته وقتهایی که با فری و لاله بیرونم هم خوشحالم ولی حواسم هست که این خوشحالی مال من نیست. باید همانجا که هست بگذارم بماند...
[+] --------------------------------- 
[0]