آدم گاهی دویدنش دست خودش نیست. مثل این موشهایی که توی قفس سنجاب می اندازند. و انقدر آن تو می دوند که هلاک شوند. و آن چرخی که می گردانند هم به هیچ جا وصل نیست. هیچ چیزی به یادگار نمی ماند. به هر حالش هم الان که فکر می کنم موش توی قفس چرخی سنجاب بودن خیلی بهتر است از این که آدم خر عصاری باشد. گاهی آدم فکر می کند که دنیا انقدر جای کثیفی است که اگر آدم هیچ کار نکند تویش با افتخار می میرد یعنی با سرشکستگی کمتری...
[+] --------------------------------- 
[0]