و حقیقت برای آدمها تلخ است. آد مها پشت اینکه نه با شما موافق نمی باشم ها و فکر فکرش نکن ها و پشت اینجورها هم نیست و پشت فکرش را هم نکن ها قایم می شوند. حقیقت را باید لای سطرهای یک شعر زیبا مثل تن بیهوده لخت یک زنی که اصلا زیبا نیست ولی چاره ای جز برهنه شدن ندارد زیر هزار شورت پنهان کرد و موهایش را تراشید تا کسی صورت واقعی اش را نبیند. ولی شبها چه؟ تنها ماندن ها چه؟ توی رختخواب بعد از رفتن همه مردها یک ملافه ای باید باشد که آدم روی بالش خیس از آب دهان این همه بیاندازد.
[+] --------------------------------- 
[0]